αναπληρώσιμος

-η, -ο

αυτός, για τον οποίο υπάρχει δυνατότητα αναπληρώσεως.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αναπλήρωσις (-η). Η λ. μαρτυρείται από το 1893 στον Σπ. Παγανέλη στην εφημερίδα Εφημερίς].